![]() |
Het Kenniscongres Stoornissen, dat voor de zevende keer plaatsvindt, werkt vanuit het idee dat het begrip ‘normaal’ veel breder is dan in het dagelijkse professionele leven van diagnostici, behandelaars, sociaal werkers of onderwijzers wordt gehanteerd. Het doel van het congres is u een kennisupdate te geven, kennis te laten maken met mooie initiatieven en goedwerkende methoden en om u aan het denken te zetten over verschillende invalshoeken en visies.
Classificeren en het stellen van diagnoses zijn voor behandelaren een heel belangrijk onderdeel van hun werk. In de DSM5 staat beschreven aan welke kenmerken en symptomen gedrag moet voldoen wil je kunnen spreken van een bepaalde stoornis. Het is daarom belangrijk om een zorgvuldige afweging te maken voordat er een diagnose gesteld kan worden. Wanneer er een diagnose gesteld is, kan dit verduidelijken welke gerichte hulp er ingeroepen kan worden. Toch is het woord stoornissen steeds vaker een besmet begrip. Er kleven dan ook nadelen aan het stellen van diagnoses. Diagnosticering werkt vaak stigmatiserend en door een stereotype benadering is er weinig ruimte voor variatie. Soms worden er te snel diagnoses gesteld die niet altijd echt nodig zijn en wanneer er eenmaal een label is, raak je dit vaak moeilijk kwijt. Diagnosticeren wordt geassocieerd met etiketteren van bijvoorbeeld kinderen en jongeren om hen in een DSM-hokje te kunnen plaatsen. Handig voor behandelaars, maar stigmatiserend en hinderend voor de betrokken jongeren zelf. Natuurlijk zijn sommige kinderen en jongeren druk, opstandig of depressief of hebben zij moeite met verwerking van informatie. Dit dient niet te worden genegeerd, alleen preciezer en/of anders te worden bejegend.
Het programma van deze dag bestaat uit drie lezingen van inspirerende sprekers.
U kunt tevens kiezen uit tien verschillende deelsessies met uiteenlopende onderwerpen, zoals angst, boosheid, stigma-vrij opgroeien, vroegkinderlijk trauma, taalontwikkelingsstoornissen, de (on)zin van reïficatie, seksueel opvallend gedrag, gameverslaving, zelfregulatie en vroegsignalering.