Autisme is een spectrum van heterogene neurologische aandoeningen, gekenmerkt door vroege problemen in sociale communicatie en ongewone beperkte of repetitieve gedragspatronen en interesses, naast een scala aan ongewone reacties op zintuiglijke input. De wereldwijde prevalentie bedraagt meer dan 1%, terwijl er geen rationele behandelingen bestaan voor de klinische consequenties van de stoornis. Een relatie tussen epilepsie, autisme spectrum stoornissen (ASS) en gestoorde sociale cognitie vindt steeds meer algemene erkenning. Deze overlap krijgt steeds meer wetenschappelijke aandacht, vanwege de mogelijkebelangrijke klinisch gevolgen. Er is echter nog beperkte overeenstemming over wanneer ASS een gevolg is van epilepsie en nog minder duidelijkheid over het effect van epilepsie op (sociale) cognitieve ontwikkeling en andere aspecten van pervasieve ontwikkelingsstoornissen. Er is wel toenemend bewijs dat het samengaan van epilepsie met ASS op gedeelde pathogene mechanismen wijst, die betrekking hebben op neuronale hyperexcitabiliteit (te makkelijk prikkelbaar) en bijgaande problemen met de sensorische prikkelververwerking.

In deze lezingen zullen we het verband tussen autisme spectrum stoornis (ASS), sensorische prikkelverwerking en epilepsie vanuit verschillende invalshoeken belichten:

1. het neurologisch klinisch perspectief;
2. de gevolgen op de ontwikkeling van epilepsie syndromen en seizures;
3. de gedrags-manifestatie van sensomotorische integratie stoornissen;
4. de fysiologie van zintuiglijke verwerking stoornissen in relatie tot ASS.

Tezamen zullen we illustreren hoe overprikkeling in het brein en prikkelverwerking in gedrag samen belangrijke nieuwe inzichten kunnen geven om ontwikkelingsstoornissen beter te begrijpen en te behandelen. Tot slot bespreken wij een nieuwe vorm van farmacologische behandeling die uitgaat van het corrigeren van onrijpe elementen in de signaaloverdracht: het ontwikkelende kinderbrein is immers geen klein volwassen brein.