Conferentie

Gezamenlijke besluitvorming is een nastrevenswaardig ideaal: zorgverleners en patiënten besluiten samen, in goed overleg, over diagnostiek en behandeling. Alle stemmen gelden: de zorgverlener in een coachende rol en de patiënt heeft recht van spreken. Bovendien bespaart het kosten door een betere afstemming en het voorkomt overbodige ingrepen

Ethisch gezien is gezamenlijke besluitvorming een must. Het is immers de patiënt die beslist of de voorgestelde behandeling al of niet plaatsvindt. Gezamenlijke besluitvorming gaat niet alleen over de technische kant van de zaak, maar ook om de betekeniskant.

Het hebben van een aandoening doet iets met je zelfbeleving en je toekomstplannen. Het is een confrontatie met jezelf, hoe ga je om met lijden en eindigheid. Mensen hebben naast uitleg en advies ook troost, begrip en bemoediging nodig, meestal in dialoog met familie of andere naasten. Verpleegkundigen hebben vaak een scherpe intuïtie voor de betekenisdimensie van de patiënt. Ook geestelijk verzorgers lijken bij uitstek toegerust om patiënten te begeleiden bij de betekenisverlening tijdens het zorgproces. In het ideaalplaatje wordt aan alle perspectieven en invalshoeken recht gedaan.

De praktijk is grilliger dan het ideaal. Patiënten zijn onvoldoende in staat om informatie te begrijpen en de gevolgen te overzien. Artsen vinden het lastig om de kennis en de beleving van de patiënt goed te betrekken in het proces van afweging. We staan nog ver af van het ideaal van gezamenlijke besluitvorming in de ziekenhuiszorg. Wie mogen er aan tafel? Komt elke stem aan bod? Wat als de stemmen staken? Hoe kom je met verschillende perspectieven tot gezamenlijke besluitvorming?

In de ochtend brengen de acteurs van het Toetstheater deze vragen levendig in beeld. Deskundige sprekers diepen het thema verder uit. ’s Middags gaan we met de vragen concreet aan de slag in diverse workshops.