De acute zorg moet de komende jaren antwoord geven op de toenemende, veranderende en complexere vraag van patiënten. Van groot belang daarbij is goede samenwerking tussen ambulancezorg, huisartsen, huisartsenposten, Spoedeisende Hulpafdelingen en GGz-crisisdiensten. Goede samenwerking leidt tot tijdige en hoogwaardige acute zorg, gedurende alle uren van de dag en alle dagen van de week. Tot zorg op de juiste plek, door de juiste zorgverlener, op de juiste plaats en op het juiste tijdstip. Maar ook tot het efficiënter besteden van zorgbudgetten en het verlagen van de werkdruk. Hoe ontwikkel en bevorder je de samenwerking tussen alle aanbieders van acute zorg? Dat doe je door te experimenteren, te evalueren en vooral door van elkaar te leren. Daarom ligt de nadruk tijdens het 19e Nationale Spoedzorgcongres op wat je kunt leren van goede voorbeelden en hoe je deze kunt implementeren en borgen.

Stappen zetten in de samenwerking vraagt zowel om innovatief denken als doen. Uit de evaluatie van het congres vorig jaar bleek dat deelnemers met name behoefte hadden aan praktische tips voor de implementatie. Het afgelopen jaar hebben wij in vakbladen en tijdschriften tal van goede voorbeelden gevonden over samenwerking tussen diverse aanbieders van spoedzorg. Vaak wordt daarin beschreven wat het project inhoudt en wat de resultaten zijn. Bijna nooit wordt besproken hoe deze ‘good practices’ zijn voorbereid, geborgd, en in stand gehouden worden. Deze informatie krijg je wel op het congres, via meerdere rondes met doelgroepgerichte workshops, parallelsessies en diverse innovatieve flitspresentaties.

Er zijn drie series met elk vijf workshops en parallelsessies rond de volgende thema’s:

• 1. Nieuwe vormen van ambulancezorg
• 2. Innovaties op de SEH’s van ziekenhuizen
• 3. Nieuwe acute zorg vormen bij huisartsen, huisartsenposten en crisisdiensten GGz
• 4. Goede invulling van randvoorwaarden zoals ICT, bekostiging en aansturing van acute zorg
• 5. Vaardigheidstrainingen, bijvoorbeeld hoe om te gaan met agressieve patiënten en hun begeleiders.

Als je als congresbezoeker alleen geïnteresseerd bent in bijvoorbeeld goede voorbeelden rond de ambulancezorg, kan je alleen de serie workshops daarover volgen. Maar kiezen voor een uitstapje naar een ander thema is ook mogelijk natuurlijk. 

De plenaire inleiders bieden overzicht, dat van belang is voor alle congresdeelnemers. Zij behandelen drie vragen:

• Het Kwaliteitskader Spoedzorgketen bevat vele nieuwe kwaliteitsnormen. Binnenkort zal het Zorg Instituut Nederland deze wettelijk vaststellen. Het kreeg daarbij veel steun van het Landelijk Netwerk Acute Zorg (LNAZ), zeg maar de koepelorganisatie van de elf ROAZ’en. Bas Leerink, lid van het Dagelijks Bestuur van het LNAZ gaat in op de vraag hoe het Kwaliteitskader Spoedzorgketen tot stand is gekomen en hoe ROAZ’en dit zouden kunnen invoeren.
• Europese steden worden regelmatig het slachtoffer van terroristische aanslagen. In korte tijd worden vaak meerdere slachtoffers gemaakt, soms op meerdere locaties. De dreiging is lang niet altijd voorbij als de hulpdiensten arriveren.
  Murvin Chan en Peter Lasschuijt zijn binnen het Rode Kruis de ‘mass casualty Incident experts’ en bezoeken regelmatig buitenlandse zusterorganisaties om te leren van hun ervaringen en inspiratie op te doen om te verbeteren. Een van die landen is Israël, waar (helaas) veel kennis en ervaring paraat is over de behandeling van een groot aantal slachtoffers binnen zeer korte tijd. Wat kunnen we in de praktijk leren van het Israëlisch model? Wat doen we goed? En wat kan beter?
• Drie documenten leverden de afgelopen jaren tal van nieuwe kwaliteitsnormen op voor de acute zorg: het Kwaliteitskader Spoedzorgketen, het rapport Spoed moet goed en diverse ROAZ-rapporten over de opvang van verwarde personen in de acute zorg. Guus Schrijvers verzamelde al deze normen en kwam totaal uit op 137 stuks. Stel dat al die normen geïmplementeerd worden. Hoe moeten deze dan worden geborgd, gehandhaafd en op gezette tijden aangepast?

Het congres eindigt met een plenair debat over de vraag: ‘Hoe implementeren wij zo snel mogelijk de gepresenteerde goede voorbeelden?’ Daartoe leveren alle sprekers aan het einde van hun voordracht drie tips aan (take home messages).