Op dinsdag 2 oktober 2018 organiseert SONCOS wederom haar jaarlijkse themasymposium. Bij de vorige edities is er gediscussieerd over oncologische netwerken, kwaliteitsnormen en audits en de houdbaarheid van evidence-based medicine. Dit jaar besteden we aandacht aan toekomstbestendige innovatie en de rol die SONCOS daar bij heeft. De technologische en medicamenteuze ontwikkelingen in de oncologie gaan steeds sneller. Hoe gaan we daar als dokters mee om? Is elke innovatie ook zinnige zorg en wie bepaalt dat? Hoe organiseren en evalueren we de implementatie van nieuwe technieken of behandelingen en is er een rol voor SONCOS in het ontwikkelen van normen of het initiëren van registraties? 

In het eerste deel van het symposium wordt ingegaan op enkele belangrijke innovaties van de laatste jaren. Zo heeft immunotherapie gezorgd voor een aanzienlijke verbetering in overleving bij melanoom, maar de maatschappelijke kosten blijken aanzienlijk. Kunnen we die op blijven brengen nu immunotherapie ook bij long-, nier- en blaascarcinoom wordt toegepast? Registraties zoals de DMTR laten zien wat de daadwerkelijke opbrengsten voor de patiënt zijn, maar ook wat de kosten zijn per QALY. Wie beslist in Nederland of dat het waard is? 

Ook komen er vier protonencentra in Nederland, waarin maximaal 2.200 patiënten per jaar behandeld kunnen worden. Vanuit direct betrokkenen wordt een reflectie gegeven op ‘zinnig gebruik’ van protonentherapie en hoe de radiotherapeuten dat gaan evalueren. In het tweede deel van het symposium wordt ingegaan op de implementatie en organisatie van innovaties en hoe verschillende disciplines daarin kunnen samenwerken. Als casus worden de  hypertherme intraperitoneale chemotherapiebehandelingen bij ovariumcarcinoom (OVHIPEC) genomen. De chirurgen voeren HIPEC behandelingen al langere tijd uit voor peritonitis carcinomatosa bij coloncarcinoom en voor pseudomyxoma peritonei. Deze hoogcomplexe, hoogrisico operaties vinden plaats in een beperkt aantal HIPEC centra. Wat kunnen de gynaecologen en chirurgen van elkaar leren over deze behandeling, hoe werken ze samen en hoe organiseren ze dat?

Als hoeksteen voor de kankerzorg in Nederland is het multidisciplinair overleg een groot goed en……. nergens in de wereld zo goed georganiseerd als in ons land! Het SONCOS normeringsdocument schrijft voor dat iedere patiënt moet worden besproken in een tumorspecifiek multidisciplinair MDO. Echter, er moeten steeds meer patiënten besproken worden waardoor deze overleggen steeds meer tijd innemen, zowel voor behandelaars als de ondersteunende specialismen. Hoe kan het MDO efficiënt blijven worden ingezet in de moderne kankerzorg? Moeten we meer of minder bespreken en bestaat het ‘hamerstuk’ eigenlijk nog wel in deze tijd van ‘personalized medicine’?