Orgaandonatie is voor veel artsen een relatief onbekend onderwerp. Patiënten van artsen uit diverse echelons kunnen te maken krijgen met orgaandonatie, hetzij als donor, hetzij als ontvanger. Wat moet een arts over orgaandonatie weten? Wat zijn de procedures rond een donatie, en welke instanties zijn betrokken? Wat is het perspectief van de patiënt?

In de masterclass wordt ingegaan op deze leervragen door twee experts: Sandra van der Steen, transplantatiecoördinator in het UMC Utrecht en Arian Visser, ontvanger longtransplantatie en ervaringsdeskundige.

De leermethode van de avond is die van een interactief symposium. De twee sprekers zullen elk een lezing van een uur houden, en er is ruimte voor interactie met de deelnemende artsen, alsmede tussen de sprekers.

Sandra van der Veen- transplantatiecoördinator UMC Utrecht
Samenvatting: Wat zijn de procedures rondom orgaantransplantatie? Mevrouw Van der Veen vertelt hoe het proces verloopt, te beginnen bij het donorregister en de betrokken instanties voor de allocatie van donororganen en te eindigen bij de donatie-operatie. Er wordt aandacht besteed aan de rol van de Nederlandse Transplantatie Stichting en Eurotransplant, en het donorregister. Verder wordt er aan de hand van een aantal casussen uitgelegd hoe de werkwijze is als een patiënt geregistreerd staat als donor. De manier waarop donorpotentieel wordt beoordeeld wordt behandeld, en toegelicht met een casus. Verder wordt er ingegaan op de informatieverstrekking voor patiënt en familie, en op de procedure van het aanmelden van het donororgaan en het transport, alsmede het contact met de nabestaanden van de donor.

Arian Visser  - ervaringsdeskundige, ontvanger longtransplantatie
Samenvatting: Arian Visser werd in 1968 geboren met de erfelijke aandoening cystic fibrosis (taaislijmziekte). Hij zou de puberteit niet halen, maar is nu 49 jaar oud. Hij profiteerde van de enorme vooruitgang in de wetenschap en de behandeling van de ziekte. Een dubbelzijdige longtransplantatie in 2004 redde uiteindelijk zijn leven. Sindsdien voelt hij zich als een kind in een snoepwinkel. Hij kan uitgaan, studeren en werken. Hij trouwde en kreeg een dochter. ‘Straks lazer ik nog regelrecht mijn pensioengat in.’
Visser kijkt op interactieve wijze terug op zijn leven aan de hand van zijn fotoboek en wat filmmateriaal. Hoe was het om zo ziek te zijn, om zeker dertig medepatiënten en vrienden aan de ziekte te verliezen en hoe bliezen medische ontwikkelingen hem steeds weer nieuw leven in? Hoe ervaarde hij de boodschap van zijn arts dat alleen een longtransplantatie hem nog zou kunnen redden? Hoe verliep de screening en de lange periode van wachten op ‘nieuwe longen’, terwijl het leven uit zijn lichaam trok? Welke impact hadden de transplantatie en revalidatie? En hoe ziet zijn leven er nu uit? Zit pensioen er echt in?