Antistollingsbehandeling heeft een multidisciplinair karakter. Atriumfibrilleren en veneuze trombo-embolie (VTE) zijn, mede door de vergrijzing, steeds vaker voorkomende ziektebeelden, die zowel in de eerste als tweede lijn met antistollingsmedicatie behandeld worden.

Met de komst van de non vitamine K afhankelijke orale anticoagulantia (NOACs) of direct werkende orale anticoagulantia (DOACs) zijn er verschillende keuzemogelijkheden om een belangrijk behandeldoel van atriumfibrilleren en VTE te bewerkstelligen: het voorkomen van ischemisch herseninfarct enerzijds en terugkeer van diepe veneuze trombose of embolie anderzijds. Dit vergt een goede afstemming tussen de voorschrijvende specialisten, huisartsen, apothekers en patiënten.

Met de toenemende ervaring in Nederland in het voorschrijven van de nieuwe middelen, rijzen ook nieuwe vragen. Wat zijn de afwegingen bij een behandelkeuze? Wie doet wat en welke overdracht qua informatie is nodig? Welke interacties verdienen extra aandacht? Wat te doen bij (spoed)ingrepen? Met de antistolling met vitamine K antagonisten houdt de Trombosedienst de INR nauwgezet onder controle en heeft als zodanig een instrument voor therapie-adherentie voorhanden. Dit geldt niet voor de DOACs, waarvoor geen routinecontrole nodig is.

De grote vraag is hoe wij hiermee om gaan. Er zijn veel praktische problemen, die zich met de DOAC medicatie voor kunnen doen, en waar u als voorschrijver mee geconfronteerd kunt worden. 

Gezien het bovenstaande is er ruim voldoende aanleiding om samen met u als huisarts het gesprek aan te gaan met cardiologen, internisten en apothekers.